Καλοσγούρος, Γεώργιος

(Κέρκυρα 1853 – Γενεύη 1902). Λόγιος και δοκιμιογράφος. Καταγόταν από φτωχή οικογένεια και παρότι δεν ακολούθησε ανώτερες σπουδές, κατόρθωσε να συμπληρώσει τη μόρφωσή του με σκληρή προσωπική προσπάθεια. Ανήκει στη λεγόμενη Επτανησιακή σχολή. Προσφιλής ενασχόλησή του ήταν η μετάφραση έργων της ελληνικής αρχαιότητας (Θεόκριτου Ειδύλλια, Αισχύλου Προμηθεύς Δεσμώτης) και της ιταλικής λογοτεχνίας (Αλφιέρι Σαούλ, Φόσκολο Τάφοι· μετέφρασε επίσης την Κόλαση από τη Θεία Κωμωδία του Δάντη). Στον Κ. οφείλεται και η αξιόλογη μετάφραση των ιταλικών ποιημάτων του Σολωμού. Τα προλεγόμενά του στον Προμηθέα και στους Τάφους αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα των κριτικών του προσόντων· ήταν νηφάλιος, λογικός, ευσυνείδητος και ευαίσθητος, με άψογα τεκμηριωμένες απόψεις. Ο Παλαμάς εκτιμούσε την παλαιότερη μελέτη του Κριτικαί παρατηρήσεις περί της μεταφράσεως του Αμλέτου,Iακώβου Πολυλά (1891). Σε αυτήν ο Κ. εξετάζοντας τη μεταφραστική προσπάθεια του Πολυλά προχωρούσε σε μια γενικότερη θεώρηση του γλωσσικού προβλήματος, όπως παρουσιαζόταν τότε στην Ελλάδα με τις διάφορες σχολές και τασσόταν υπέρ της δημοτικής, αλλά κατά έναν τρόπο διαφορετικό από εκείνον του Ψυχάρη. Συντασσόταν με τον Πολυλά –του οποίου τις ιδέες απηχούσε– και έδινε προτεραιότητα στη δημιουργία μιας πιο φιλολογικής δημοτικής, ανυψωμένης σε θέση πολύ ανώτερη από εκείνη που εκφράζει τα αισθήματα με έναν απλό λαϊκό τρόπο. Τον Κ. απασχόλησε και το μέλλον της δημοτικής, όταν θα έπρεπε –βγαίνοντας από τα στενά όρια της λογοτεχνίας– να χρησιμοποιηθεί και στους τομείς της επιστήμης και γενικά στο σύνολο της πνευματικής ζωής.